Джордж Смут

Джордж Фіцджэральд Смут трэці
англ.: George Fitzgerald Smoot III
Джордж Смут святкуе ўручэнне Нобелеўскай прэміі 3-га кастрычніка 2006 года
Дата нараджэння	20 лютага 1945(1945-02-20)[…] (79 гадоў)
Месца нараджэння	Yukon[d], Фларыда, ЗША
Грамадзянства	ЗША
Бацька	George F. Smoot[d]
Род дзейнасці	астраном, касмолаг, астрафізік, фізік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	астрафізіка
Месца працы	Каліфарнійскі ўніверсітэт у Берклі
Альма-матар	Масачусецкі тэхналагічны інстытут Upper Arlington High School[d]
Навуковы кіраўнік	David H. Frisch[d]
Член у	Амерыканскае фізічнае таварыства Нацыянальная акадэмія навук ЗША
Узнагароды	медаль Эрстэда[d] (2009) член Амерыканскага фізічнага таварыства[d] медаль Альберта Эйнштэйна[d] (2003) Q126416234? (2007)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Джордж Фіцджэральд Смут трэці (англ.: George Fitzgerald Smoot III; нар. 20 лютага 1945 года, Юкон, штат Фларыда, ЗША) — амерыканскі астрафізік і касмолаг, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіцы (2006) (сумесна з Джонам Мазерам) «за адкрыццё анізатрапіі і чарнацельнай структуры энергетычнага спектру касмічнага фонавага выпраменьвання».

З’яўляецца прафесарам фізікі ў Каліфарнійскім універсітэце ў Берклі. Яго працы па рэліктавым выпраменьванні пацвердзілі тэорыю вялікага выбуху.

Біяграфія

Да прыходу ў МТІ Смут вывучаў матэматыку, але затым, у 1966 г., атрымаў двайную ступень бакалаўра па фізіцы і матэматыцы. У 1970 г. стаў доктарам у галіне фізікі элементарных часціц. Затым ён пераключыўся на касмалогію і перайшоў у нацыянальную лабараторыю Лоўрэнса ў Берклі, дзе супрацоўнічаў з Луісам Альварэсам у эксперыменце HAPPE, у якім пры дапамозе стратасфернага паветранага шара прадпрымалася спроба выяўлення антыматэрыі ў верхніх пластах атмасферы Зямлі, наяўнасць якой прадказвала цяпер Адрынуты стацыянарная мадэль Сусвету.

Затым Смут заняўся вывучэннем рэліктавага выпраменьвання, адкрытага Арно Пензіясам і Робертам Вільсанам. У той час пытанне аб структуры сусвету заставалася нявырашаным. Некаторыя мадэлі прадказвалі, што сусвет павінны круціцца, што павінна было б вызначацца ў залежнасці тэмпературы рэліктавага выпраменьвання ад кірунку назірання. З дапамогай Альварэса і Рычарда Мюлера, Смут распрацаваў дыферэнцыяльны радыёметр, які мог вымяраць рознасць тэмператур рэліктавага выпраменьвання паміж двума напрамкамі, разнесенымі на 60 градусаў. Гэты інструмент, замацаваны на самалёце Локхід U-2, дапамог ўсталяваць, што поўная хуткасць кручэння сусвету была роўная нулю (у межах дакладнасці вымярэння прыбора). Доплераўскі эфект узнікае па прычыне таго, што Сонца (як і ўвесь Млечны Шлях) не спачывае, а рухаецца з хуткасцю прыкладна 600 км/с па адносінах да паверхні апошняга рассейвання. Гэты рух выкліканы хутчэй за ўсё гравітацыйным прыцягненнем паміж нашай галактыкі і некаторым скопішчам мас — Вялікім атрактарам.

Спасылкі

• Інфармацыя з сайта Нобелеўскага камітэта (англ.)
• Біяграфія на сайце Нацыянальнай лабараторыі Лорэнса Берклі (англ.)